Είναι τεράστιο θέμα το ζήτημα της ηθικής. Έχω προσπαθήσει να την προσεγγίσω από 2 πλευρές, που νομίζω στο τέλος-τέλος είναι ταυτόσημες. Από τη μία ο Wittgenstein αναφέρει το περίφημο "Ηθική και αισθητική είναι ένα", κάτι το οποίο ασπάζομαι. Υπό αυτόν τον ορισμό, δεν υπάρχει καλό ή κακό, αλλά αισθητικά αποδεκτό και μη.
Έτσι, το "ψευδές" είναι κάτι που απλά δεν σου ταιριάζει αισθητικά και η περαιτέρω συζήτηση περί ηθικής είναι άσκοπη. Έχει ενδιαφέρον ωστόσο αυτό που αναφέρει ο Γουίνικοτ και θα ήθελα να διαβάσω περισσότερο για αυτό καθώς δεν είμαι σίγουρος σε τι context αναφέρει την λέξη "ψευδές".
Φαντάζομαι αν οι περισσότεροι σχιζοειδείς είναι σαν εμένα, μια βασική ανάγκη μου είναι να είμαι αντικειμενικά αληθής και συναισθηματικά unbiased. Θα μπορούσε ένα ηθικό σύστημα να οριστεί σε συνάρτηση με το αντικειμενικά αληθές; Θα μπορούσε να υπάρχει αντικειμενικά "όρθη" ηθική;
Η άλλη προσέγγιση λοιπόν θέτει το ζήτημα κατά πόσο θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια ηθική χρησιμοποιώντας λογικούς κανόνες και απλούστερα αξιώματα. Αν και αρχικά δεν μοιάζει προφανές, η ηθική στους ανθρώπους έχει προκύψει εξελικτικά ώστε να εξυπηρετεί τις βιολογικές ανάγκες του ατόμου και του συνόλου. Ο αλτρουισμός για παράδειγμα εξελικτικά περιγράφεται απόλυτα από τον κανόνα του Hamilton
https://en.wikipedia.org/wiki/Kin_selec ... ton's_rule
Ανεξάρτητα αν κάποιος είναι σχιζοειδής ή όχι, θέλω να πιστεύω ότι ο πυρήνας της ύπαρξης ενός ατόμου είναι η ενόρμηση της ζωής, συνεπώς βασικό ηθικό αξίωμα είναι η ζωή και ότι αυτή συνεπάγεται (πχ δημιουργία, οργάνωση, αρμονία κοκ) Αν πάρεις αυτές τις αρχές ως αξίωμα, νομίζω ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να καταλήξει κανείς στο πώς να μην ενεργεί αντίθετα σε αυτό. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι η αισθητική σε αυτή την περίπτωση αν όχι η αρμονία που υπάρχει σε αυτούς τους μηχανισμούς.